Na średnio nachylonych stokach, przy umiarkowanej szybkości spróbujmy opanować technikę wężową. Z poprzedniego artykułu wiemy już, że skręt zapoczątkowany przez szybkie ugięcie nóg i tułowia, wykonany w momencie najazdu na szczyt muldy pozwala na zachowanie lepszego kontaktu narty-śnieg, a przez to na lepszą kontrolę prowadzenia skrętu. Mimo to stwierdziliśmy, że nawet przy wykonaniu obniżenia pozycji, narty są podczas każdego skrętu odciążane i mają tendencję do wpadania w dosyć wyraźny ześlizg. A przecież, w identycznych warunkach mistrzowie potrafią wykonać bardzo krótkie skręty, z zachowaniem stałego kontaktu nart ze śniegiem i prawie bez ześlizgu. Narty prawie same wchodzą w skręt sprawiając wrażenie, że nie działa na nie żadna pionowa, ani pozioma siła. Ten szczególny rodzaj poślizgu nart to właśnie technika wężowa.
Spróbujmy ją opanować. Ważne jest byśmy do ćwiczeń wybrali średnio nachylony stok, pokryty muldami. Tylko pod tym warunkiem będziemy mogli poszukiwać doskonałego poślizgu nart. Na stoku zbyt stromym odruch samozachowawczy spowoduje nadmierne opory i uniemożliwi nam opanowanie techniki wężowej. Przeciwnie, jeśli opanujemy ją na stoku średnim, będziemy mogli przenieść nasze doświadczenie na teren nieco trudniejszy.